Heilige Robert van Salzburg. Leven
St. Robert (ook bekend als St. Rupert, Ruprecht, Hrodperht, Hrodpreht, Roudbertus, Rudbertus, Robert) wordt beschouwd als de eerste orthodoxe missionaris voor de Beierse volkeren en is de Paus van Salzburg, Oostenrijk. Zijn nagedachtenis wordt herdacht op 27 maart.
Oorsprong en vroege jaren
Sint Robert was verwant aan de Merovingen. Hij werd geboren rond 650 waarschijnlijk in Borms. Hij werd later benoemd tot bisschop van Worms. Aanvankelijk werd hij geaccepteerd als wijs en vroom, maar de voornamelijk heidense gemeenschap keurde hem af en dwong hem de stad te verlaten aan het einde van de 7e eeuw.
Uitnodiging voor Beieren en aankomst in Regensburg
In die tijd werd Sint-Robert persoonlijk door Hertog Theodore uitgenodigd om naar Beieren te komen. Het koninklijk hof van de hertog bevond zich toen in Regensburg, de minst getroffen Romeinse stad in het land tijdens de migratieperiode. Nadat Sint-Robert eerst gezanten naar Beieren had gestuurd, vertrok hij persoonlijk. Hertog Theodore reisde vervolgens met zijn gevolg naar hem toe en ontving Sint-Robert met grote eerbied.
Missiewerk in Regensburg en omgeving
In Regensburg bekeerde St. Robert** enkele mannen van het hof** die in afgoderij waren gebleven, tot het ware geloof. Hij veranderde een oude afgodstempel in een kerk ter ere van Onze Lieve Vrouw (de Oude Kapel, Regensburg), evenals een kerk in Altting. Hij richtte ook een kerk op ter ere van Sint Joris de Troondrager op de heuvel in Regensburg, beter bekend als de Marterberg, op de plek waar later het klooster van Sint Emmeram werd gesticht.
Licentie van hertog Theodore voor de organisatie van het kerkelijk leven
Hertog Theodore gaf St. Robert vervolgens de toestemming om voor zichzelf en zijn metgezellen een geschikte plaats te kiezen, waar hij maar wilde in dit land, om de Kerken van God te herstellen en de gebouwen op te richten die nodig waren voor de organisatie van het kerkelijk leven.
Reis over de Donau en zendingsactiviteiten
De Heilige Bisschop en de Hertog reisden samen per boot over de Donau door Lorch naar Pannonië. Tijdens de reis predikte de heilige Robert het woord van het eeuwige leven en veel patiënten werden genezen van verschillende ziekten dankzij de gebeden van de heilige. Na een langer verblijf in Lorch, waar de eer van de heilige martelaar Florian bewaard was gebleven, verbleef Robert enige tijd in Seekirchen am Wallersee, waar hij een kerkje wijdde ter ere van de heilige apostel Petrus, patroonheilige van de vissers, voor de inheemse Romeinen, die zich voornamelijk met de visserij bezighielden.
Aankomst in Salzburg en oprichting van kerkelijke instellingen
Vanaf de Wallersee reisde St. Robert naar de voormalige Romeinse stad Juvavia, waar de gemartelde priester Maximus en 40 monniken van zijn broederschap de marteldood hadden geleden door de handen van de heidense Heruliërs tijdens de emigratieperiode. In navolging van St. Martinus van Turoni koos St. Robertus deze plaats als zijn permanente woonplaats en voor de stichting van een kerk en een klooster.
Aanvankelijk bouwde hij een Tempel ter ere van de heilige Amandus, bisschop van Maistrichi, wiens relikwieën hij had meegebracht, en later een Tempel ter ere van de heilige Petrus, eerste bisschop van de Apostelen, onder wiens bescherming het klooster kwam te staan. De regels van het klooster bestonden voornamelijk uit het in acht nemen van de hele liturgische cyclus, zoals die tot op de dag van vandaag wordt nageleefd in de Orthodoxe Kerk.
Hij probeerde ook de stad, die volgens de overlevering al gedeeltelijk bedekt was met bos, geleidelijk weer op te bouwen en het land te bewerken. Na de bouw van de kerk en het klooster opende Sint-Robert ook een kerkelijke school in Salzburg, die hij zelf voorzat en die bedoeld was om geestelijken op te leiden uit de rangen van autochtone christenen, Romeinen en Beieren.
Om de heilige bisschop te steunen, gaf de hertog hem de hele stad met de aangrenzende landerijen, evenals enkele wijngaarden in de buurt van Regensburg. Omdat hij niet genoeg medewerkers had voor zijn werk in Beieren, reisde St. Robert naar Worms en keerde terug met twaalf monniken: Materus, Dignulus, Eisenhard, Gerhardt, Aeriofried, Rutherius en Erhrenfried.
Oprichting van kleinere kloosters (Cellen)
Toen het kloosterleven in Salzburg geleidelijk sterker werd door de vrije Romeinen en de pas bekeerde Beiernaren, begonnen St. Robert en zijn vurigste medewerkers kleine kloosters, cellen genaamd, op te richten in de omgeving van Salzburg. De eerste van deze cellen was gewijd aan Sint Maximiliaan en bevond zich in Pongau, het huidige Bischofshofen. Het werd opgericht ten tijde van de dood van hertog Theodore.
Het verhaal van de stichting van de cel in Pongau is bijzonder. Twee mannen genaamd Tonazan en Ledi, de een een dienaar van de bisschop en de ander van de hertog, reisden naar de kale vallei van de berg, later Pongau genoemd, om te jagen en goud te zoeken. Terwijl ze daar enkele dagen bezig waren, zagen ze twee fonkelende lichten op één punt gedurende drie opeenvolgende nachten en tegelijkertijd voelden ze een buitengewone geur. Verbaasd keerden ze terug naar Sint Robert en vertelden hem wat er was gebeurd.
Hij gaf toen een klein houten kruis aan een van zijn priesters, Deoningus, en zei hem zorgvuldig te onderzoeken wat er aan de hand was. Vergezeld door hen kwam de priester op de plek aan en deed drie nachten achter elkaar dezelfde waarneming. Hij bevestigde toen het kruis op de plaats van de verschijning en bouwde er een kleine hut op, zoals de bisschop hem had aangegeven. Toen hij terugkeerde naar de bisschop en hem op de hoogte bracht, stuurde St. Robert hem naar hertog Theodore om hem het voorval te vertellen en toestemming te vragen om op die plek een tempel en een woning voor de dienaren van God te bouwen, wat de hertog toestond. Robert zelf ging vervolgens met zijn arbeiders naar de plek, maakte het vrij en begon met de bouw van een kleine tempel en de andere noodzakelijke woningen. Hij droeg de kerk op aan de heilige martelaar Maximiliaan, bisschop van Lorch.
Meer kloosterstichtingen en vrouwenklooster
Na de stichting van het klooster St. Maximilian stichtte St. Robert nog meer kleine kloosters in Abersee, bij Kufstein en in Weltenburg, waar hij de Minerva (Athena) kerk ombouwde tot een kerk ter ere van de Maagd Maria en St.
Tegen het einde van zijn leven stichtte St. Robert ook een vrouwenklooster in het huidige Nonnberg, ter ere van de Heilige Maagd**, waar zijn nicht St. Erentrudis, die een heilig leven leidde, abdis werd. En de stichter van het klooster in Nonnberg was de dochter van de koning van Franken en de Beierse hertogin St. Regentrudis.
Terug naar Worms, Hemelvaart en Opvolger
Toen St. Robert voelde dat zijn einde naderde, keerde hij terug naar zijn eerste bisschopszetel, Borms. Hij had ongeveer veertig jaar gewerkt om het christendom in Beieren en Opper-Oostenrijk te vestigen. Na de benoeming van St. Vitalius tot zijn opvolger en de vermaningen aan de verzamelde broederschap om trouw en ijverig te zijn in het naleven van de heilige Tradities, stierf St. Robert op Paaszondag in het jaar 718**, nadat hij het Heilig Sacrament had ontvangen tijdens de Goddelijke Liturgie.
Overdracht van de relikwieën en wonderen
Op 24 september 773 werden zijn heilige relieken door bisschop Virgil overgebracht van Worms naar Salzburg. Ze werden begraven in een rotsgraf in de Sint Pieter. Vanaf dat moment begonnen daar vele wonderen te gebeuren: zieke mensen werden genezen, blinden kregen hun gezichtsvermogen terug, stomme mensen begonnen te spreken, doven kregen hun gehoor terug en kreupelen kregen kracht in hun ledematen om zelfstandig te lopen.
Latere ontwikkelingen
In de negende eeuw, toen het Filioque in Duitsland werd ingevoerd onder invloed van de Karolingische hervormingen, werd de kerk waar de heilige relikwieën van Sint Robert waren verankerd tot de grond toe afgebrand. Wat er ook van zijn relikwieën werd teruggevonden onder de ruïnes werd verplaatst en herbegraven in **882 in de kathedraal gewijd aan St. Het oorspronkelijke graf van de heilige met zijn relikwieën staat nog steeds in de Sint-Pieterskerk in Salzburg.
Karakter en leer van de heilige Robert
De bijzondere genade van de heilige Robert ligt in de combinatie van zijn wereldse aristocratische afkomst met zijn hemelse adel, in zijn onvervalste christelijke ethos, dat overeenkwam met de geest van de Heilige Vaders, dat wil zeggen, met de geest van onze Christus. Een van Robert’s uitspraken was: “Van alles wat we in de wereld hebben, kunnen we ons bezit alleen noemen wat we omwille van Christus aan de armen geven; al het andere wordt ons door de dood ontnomen, terwijl wat we omwille van Christus aan de armen geven, als een schat in de hemel wordt gedeponeerd.”
Heilige Robert van Salzburg. Heilige Relikwieën
Heilige relikwieën van St. Robert worden gekoesterd in de Griekse kathedraal in Wenen, in het orthodoxe klooster Maria Schutz in St. Andrä am Zicksee en in de orthodoxe parochie van Leoben.
Heilige Robert van Salzburg. Feest
St. Robert, Verlichter van Beieren en beschermheilige van Salzburg, wordt gevierd op 27 maart.
Andere Talen
Heilige Robert van Salzburg – nl
Άγιος Ροβέρτος του Σάλτσμπουργκ – gr